Ó SÁL MÍN, HVE ORÐ…
Handa Patricia Joan Jones
Máninn á aðra hönd, á hina er dögun:
Tunglið er systir mín, bróðir mín dögun.
Máninn til vinstri og til hægri er dögunin.
Góðan dag, bróðir minn: góða nótt, systir mín.
Hilaire Belloc,
Árla morguns
Ó sál mín, hve orð geta verið
feimin, hrædd, þögul,
þegar háfleygar súlur dögunar
þekja fljótin blíðlega fagurrauðu gulli!
Hvílík offylli meininga ofar meiningum
býr í birtunni sem þýtur um
huglausan skilning okkar!
Og hve þessi þekkingar hvöt, Ó sál mín, eykur
við glæsileik setningar ferskum, titrandi,
óvæntum ilmi auðmýktar!
Þannig lifum við í gleymsku kjarnans,
óminni sem ei lengur þarfnast nema hálfbirtu…
Og þegar við óvænt undrandi finnum
að fullkomin nákvæmni forns frasa
grípur alla veru okkar
ruglumst við af aðvarandi söngvum
skálda frá árþúsundum!
Stundum þyrlast inn í hjörtu okkar ógn þess að muna
ræðst inn fyrir lúin augnlokin með
blaktandi augnhárum,
og loftið, án þess að missa blómin sem það ber með sér,
titrar eins og uppáhalds bók
og fer um í birtu flöktandi lampans
sem einhver gleymdi að slökkva á.
Gefum við ekki borgum og ættjörðum
aðeins birtu tára okkar,
einlægni látbragðs okkar og barnslegra atlota?
En okkur ber að lifa af þessar blíðu fjarlægðir milli hugsana
jafnóðum og sorgin neyðir himininn til að skjálfa
og sígur tær meðal greina
íbygginna kirsuberjatrjánna!
Ó sál mín, hve orð geta verið
snjöll, í tærum hverfulleik sínum
þegar tíminn, eins og brosandi guð
án þess að snúa við,
líður burt frá nýfengnum örum okkar
syngjandi!
Traduit en islandais par Hrafn Andrés Hardarson
lundi 28 février 2011
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire