13 poèmes en grec

Traduit de l'albanais en grec par Marije Hysko

Βιογραφία: Αθανάσιος Βαντσέφ της Θράκης
Ο Αθανάσιος Βαντσέφ της Θράκης είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους μεγαλύτερους σύνχρονους γάλλους ποιητές. Γεννημένος στις 3 Ιανουαρίου του 1940, στο Χάσκοβο της Βουλγαρίας, αυτός ο πολύγλωσσος με απίθανη μόρφωση παρακολουθεί για δεκαεφτά συνεχόμενα χρόνια την ανώτατη εκπαίδευση σε μερικά από τα ποιό γνωστά πανεπιστήμια της Ευρώπης, όπου και διαμορφώνει βαθύτατες γνώσεις για την παγκόσμια ποίηση. Ο Αθανάσιος Βαντσέφ της Θράκης είναι αυτουργός των εικοσιοκτώ συλλογών ποιημάτων (γραμμένα σε κλασικό και ελεύθερο στοίχο ) όπου χρησιμοποιεί όλο το φάσμα της προσώδιας: την εποποιία, την ωδή, το σοννέτ, τους βουκολικούς, τα ειδύλλια, τους ποιμενικούς, τη μπαλάντα, την ελεγεία, το ρόντο (rondeau), τη σάτηρα, τον ύμνο, τον επίγραμμο, τον επιτάφιο και λοιπά.
Είναι ο συγγραφέας που έχει δημοσιεύσει ένα μεγάλο αριθμό μονογραφικών και επίσης την εργασία για το ντοκτορά του "Ο συμβολισμός του φωτός στην ποίηση του Paul Verlaine". Στα βουλγάρικα γράφει μια μελέτη για τον συγγραφέα Petron, τον αποκαλούμενο Petronius Arbiter elegantiaru, αγαπημένος συγγραφέας του Νέρωνα, αυτουργός του μυθιστορίματος "Σατηρικόν", όπως και μια μελέτη στα ρώσικα που επιφαίρει τον τίτλο "Η ποιητική και μεταφυσική στο έργο του Ντοστογιέφσκι. 'Οντας ένας πολύ καλός γνώστης της αρχαιότητας ο Αθανάσιος Βαντσέφ της Θράκης γράφει πολλά άρθρα για την ελληνική και ρωμαική ποίηση. Στα δύο χρόνια της διαμονής του στην Τυνισία δημοσιεύει τα τρια του παρακάτω έργα, το ένα μετα το άλλο αφιερωμένα στις δύο τυνισιακές πουνικές κοινότητες: "Μοναστίρ - Ρουσπίνα, το διαφανές μέρος", "Ελ - Ντιέμ - Θίσντριους, ο αρραβωνιαστικός της γαλήνης" και "Οι μωσαικοί της πόλης Θίσντριους".
Μελετάει για πολλά χρόνια το Ισλάμ και τις ανατολικές χώρες όπως την Σιρία, την Τουρκία, το Λίβανο, την Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, το Ιράκ, την 'Αιγυπτο, το Μαρόκο, την Τυνισία, την Μαυριτανία και τον Τατζικιστάν, όπου και διανύει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του.Αυτή την περίοδο φέρνει στα γαλλικά το ιστορικό έργο του Μουσταφά Τλαςς Ζενομπίε, "Η βασίλισσα του Παλμέρι". Διαμένει επίσης δυο χρόνια στην Ρωσσία (1993-1994) για σπουδές επάνω στην ρώσικη ποίηση.
Μεταφραστής μιας μεγάλης γκάμας ποιητών ο Αθανάσιος Βαντσέφ της Θράκης έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά και διεθνές βραβεία, μεταξύ των άλλων και με το μεγάλο διεθνές βραβείο της ποίησης Σολεντζάρα (Solenzara). Είναι βραβευμένος της γαλλικής ακαδημίας, μέλος της Ευρωπαικής Ακαδημίας των Επιστημών, Τεχνών και Λογοτεχνίας, δόκτορας honoris causa του πανεπιστημίου Βελίκο Ταρνόβο στην Βουλγαρία, βραβευμένος του υπουργείου των εξωτερικών της Γαλλίας, μέλος του γαλλικού P.E.N Club, του συλλόγου των γάλλων συγγραφέων και επίσης του οίκου συγγραφέων και λογοτεχνών της Γαλλίας. Η ποίησή του έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.
Ποιητικά εργα:
- Φλογισμοί (1970)
- Σκιές και τρέλλα (1971)
- Πολληυμνία (1981)
- Το βιβλίο των διαφανιών (1981)
- 'Ωρες και εποχές (1981)
- Εσύ, παρθένα της φωτιάς (1985) επαναληπτικές εκδόσεις το 2001 και 2002
- 'Οαση, πρόσωπα φωτός (1986)
- Στροφές πενταχορδών (1986)
- Ανιμούλα βαγούλα, μπλαντούλα (Animula vagula, blandula) (1986)
- Οι σονάτες της Δαμασκού (1987)
- Η εξύμνηση του φωτός (1987)
- Βιβλίο για τις οχτάβες (1987)
- Leptis-Minor (σανάτες ρωμιών)
- Επάνω στις λέξεις (1988)
- Ανάμνηση (1991) μεγάλη επανέκδοση (2006)
- Η τριαντακοστή μοναξιά (1992)
- Ζάλι, ακολουθούν οι λάμψεις (1992)
- Ομοφωνικό τραγούδι (1997)
- 'Ομορφες αρχαίες φωνές (2000)
- Ξαφνικά, ένα αγγελικό τρέμουλο (2000)
- Αιώνιες στιγμές (2001)
- Χρονικά και μνημόσινα (2002)
- Εποπτεία (Βλέμματα εξύψωσης) (2003)
- Ελεγεία (2003) - Η έννατη ώρα (2004)
- 'Ελεος, Θέε μου (2005)
- 'Ετσι γίνονται οι άνθρωποι (2006)
- Και η θάλασσα γινόταν τραγούδι (2007)

Ι.
ΣΥΜΠΟΝΙΑ
Στην Carolina di Gregorio
Πόσο αίθριο αυτό το πρωινό, γλυκιά μου Καρολίνα,
Αυτό το ξέρουν και τα πουλιά που παίζουν
Κρυφτό με τον αγέρη σαν πέπλο που λάμπει
Φωνές παιδιών ζωντανεύουν με ευτυχία στους δρόμους
Και εγκρήγνοντε σαν κρυσταλένιες καμπάνες στο διαφανές αέρα
Χαρούμενη εσύ απλώνεις από το παράθυρο τα φτερά σου Εύθραυστα προς την άφανη χαρά
Από τις φτερουγισμένες αγκαλιές τους
Και οι αισθήσεις σου, κάτω από αμάθητα φιλιά
Του εφηβικού ήλιου
Ηχούν σαν χορδές της άρπας!
Μην κρεμαστείς ποιο από'κει στο κενό του παραθύρου,
'Αγγελέ μου της Ομορφιάς!
Εσύ μπορεί να πέσεις στο γρεμό
Από την καρδιά μου, που μόνο εσύ,
Στην χαρούμενη άνοιξη,
ντυμένη με ζαφείρια και τριαντάφυλλα
Βασιλεύεις σαν Αφροδίτη
Μεγαλοειδές, ανυπότακτη,
Θεά που δεν μοιαζείς με καμιά
Της Ομορφιάς, της Αγάπης
Και της Συμπόνιας!
Παρίσι Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2004

ΙΙ.
ΛΕΞΕΙΣ ΓΑΛΗΝΗΣ
Στον Stephen

"Ψάχνω ασταμάτητα τα μάτια αυτηνής
που ήταν για μένα τόσο όμορφη"
Αυτοκράτορας Wou
Εμείς αγαπούσαμε την θάλασσα, τα ήρεμα κύματα του νερού
Το άφωνο πράσινο των κάμπων και λόφων Το βιβλίο της ηρεμίας και την θεική μουσική
Των στοίχων του Θεοκρήτη κάτω από σκιές των ασπρολούλουδων δεντρών
Fleurigny – Touques, αυτή την Τρίτη 1 Γιανουαρίου 2008
ΙΙΙ.
ΜΠΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΨΕ ΤΟ ΦΩΣ
"My God, what is a heart?" George Herbert (1593-1633)
Μπες, άναψε το φως και γέλα! Το γλυκό τραγούδι της ανοιξιάτικης νύχτας μπαίνει και αυτή
Στο σπίτι, γεμάτη κόκκινα και γαλάζια λουλούδια.
Γιατί είσαι τόσο εμπνευσμένη; Γιατί το φουστάνι σου χορέυει στο βελούδο της ηρεμίας
Με ένα όνειρο ευτυχίας πλασμένη τόσο όμορφα;
Ονειρεύεσαι αρώματα που σε μαγεύουν
Που σου κάνουν της κινήσεις να μοσχοβολάνε
Και οι κουρτίνες να τρέμουν απο την ανάσα του χρόνου
Σαν τα φύλλα να πέφτουν απο τις παλιές λεύκες;
Μήπως θα άλλαζες εσύ το τρυφερό άρωμα ένος δέντρου
Με το ντροπαλό θρώισμα των κερασιών;
Αγαπημένη, πόσο αγαπώ αυτή την ευτυχία
που πηγάζει από το σώμα σου
Σαν απαλός θαλάσσιος αγέρας
Που ανεμίζει προς το δάσος των πευκών!
'Ελα, σε παρακαλώ, να μου μάθεις
Την τέχνη της αρμονίας με το φως του ουρανού,
Την γραμματική του έρωτα των ζωντανών φυτών,
Και το νόημα των αναμένων αστεριών στην καρδιά.
Είμαι πολύ κουρασμένος!
Ενώ η ψυχή μου ζητάει να μιλάει ασταμάτητα
Την παρθένα γλώσσα των λιβαδιών
Και να αποκωδικοποιεί τα μυστικά
Και "Tablettes de buis d’Apronenia Avitia !"
Πες μου με τι είδος ανέκφραστης τέχνης
Η αγάπη μεταφέρει ασταμάτητα τα όρια
Ενώ εγώ ξεχασμένος στην μελαγχολία μου
Ακούω τραγούδια που μοιάζουν με αυτά των κοτσυφιών!
Πες μου λοιπόν ψυχή μου
What is a heart ?
Στο Παρίσι, αυτή την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου, 'Ετος Χριστού 2005

ΙV.
ΤΡΕΙΣ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΙ

Και τι μπορώ να σας πω πιο καθαρά από αυτές τις λέξεις:
Ο καιρος είναι καλός στον ειρηνικό οπωρόνα των κορομηλιών,
Ας ξεκουραστούμε εδώ, στηριγμένοι στο μαλακό φλοιό τους

*

Μια γυναίκα με την βεντάλια της από φίλντισι τινάζει τα μαλλιά της
Κάτω από την βροχή των πεταλιών. Αυτή τραγουδάει. Αυτή σιωπά.
Τι λένε τα λόγια της; Τι κρύβει η όμορφη σιωπή της;

*

Σιωπιλή μελωδία των αρσενικών των μελισσών,
Ελεγειακό τραγούδι των μελισσών επάνω
Από το σπίτι μου, γεμάτο φίλους που γελάνε και μ'αγαπάνε.
(Μικρά ποιήματα από την ποιητική συλλογή "Στιγμές αθανασίας, 2001"

V.
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ

Εσύ είσαι, Εξαίσιος φίλος, καιρός που σε κάνει να φτερουγίζεις
Καρδιά της σκέψης και ψυχή της γνώσης
Φτερούγισμα φύλλων που η ερωτευμένη βραδιά
Γεμίζει με τα φιλιά του θεικού παραλυρίματός της.

Κυριακή, 7 Δεκεμβίου 2008

ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΤΟΥ ΜΑΗΑφιερωμένο στο Γιετόν Κελμέντι" Εσύ αναγνωρίζεις την άνοιξη από τα λουλούδια" Paul GeraldyΑπό νωρίς το πρωί τον ακούω. Άυτή η υπέροχη φωνή, αυτή η αρμονία του μεταξένιου τρέμουλου, αυτές οι εκρήξεις φωτός γεμάτες αποχρώσεις, αυτά τα αλέγκρο, λάργκο, κρεσέντο τόσο μονάκριβα και τόσο δυνατά!Η νύχτα είναι κρυστάλινη και κυματιστή σαν μετάξι. Αυτό το μικρό σώμα, λυρικό ψίθυρο από ερωτικό εκθειασμό τρέμει επάνω στα απαλά ανοιξιάτικα φύλλα. Η χαρακτηριστική του μελωδία, θρυλική, αξέχαστη και κρυστάλλινη ρέει σαν καταγάλανα ρυάκια στο θρώισμα του πυκνού δάσος, από δεντρο σε δέντρο, από θάμνο σε θάμνο.Τα πάντα αυτή τη νύχτα του Μαη φαίνεται να δημιουργήθηκαν από χάδι, διαπέραση και τρυφερότητα. Το εύθραυστο και λεπτοκαμωμένο χελιδόνι! Πάντα άφανος, ταπεινός, κρυμμένος στα πούπουλά του μοναχικός. Ε λοιπόν αυτός στη αγάπη δεν είναι μυστικός και μεταδίδει με νότες ύπερφωτεινες! Με το πρόσωπο κάτω από το φως του φεγγαριού, παρατηρώ τα θρηνικά θρωήσματα αυτού του μαγικού φλάουτου, τα ψιθυρίσματα του ρουστικού αυλού και τις μικρές του λευκές σιωπές που ξεκινούν το απαλό φύσιμα, όταν από τη συγκίνηση σχεδόν δεν κρατώ τα δάκρυα. Στιγμές λουλουδένιας ησυχίας, μυθικής απελευθέρωσης, φαντασιώσεις ονείρων γεμάτες μυστήριο και θεότητα.
Ούτε η μαγευτική τσίχλα, ούτε το μουσικό κοτσύφι, ούτε η λεπτή φωνή του πουλιού των ποταμών, ούτε ο παιχνιδιάρης κορυδαλός με το μαύρο πέπλο στο κεφάλι, ούτε κανένα άλλο φλύαρο πουλί δεν μπορεί να συγκριθεί με τη άπιαστη τέχνη του.Μόνο η φώνη κυλάει με τον διαμαντένιο ήχο της ανάμεσα σε σκιές με μία ονειροπαρμένη ομορφιά.
Μόνο ο ήχος του είναι θρώησμα, φτερούγισμα, αιώρηση και κύμα. Αυτός μεταμορφώνεται σε μία γλυκιά μελωδία.'Επειτα δεν ξανακούγεται. Την καρδιά μας πνίγει ένα μαύρο βαρύ φθινοπωρινό πένθος. Αυτός δρομεύει για την χαρούμενη Αφρική, προς τις καυτές τροπικές νύχτες, προς τους ζεστούς κόκκινους τόπους. Εκεί οπού άλλες νέες καρδιές καθαρές, απονήρευτες, ερωτευμένες τον περιμένουν με τα φωτινά μάτια γεμάτους ενθουσιασμούς.


ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΠΑΣΧΑΛΙΑ


Το ξέρω
Ο έρωτας σας παρθενικός είναι γραμμένος
Με συμπαθητικό μελάνι
Στις σιωπιλές σελίδες
Αυτού του γράμματος

Για να διαβάζει κανείς τα λόγια της τρυφερότητας
Πρέπει να πλησιάζει
Την φλόγα της καρδιάς μου
Στην σελίδα

Ας βγώ σαν το χαρτί
Σημαδεμένος, ξαφνιασμένος, ανήσυχος
Πολύτιμη διαφάνεια
Ενός διηγήματος

'Οντας αγέρας απαλός της νύχτας
Ποιός δίνει την ανησυχία
Στα μικρά φωτάκια που τρεμοσβήνουν
Των πηγολαμπίδων

'Οντας η ελαφριά βαρύτητα
Της αιωνιότητας
Ποιός αναγγέλει το πρωί
Το ποίημα του!

Φίλε,

Για να διαβάζω τα λόγια σας
'Εχω ανάγκη από τριαντάφυλλα
Που κάτω από το αρωμά τους επιπλέουν
Τα σπίτια στην πόλη

'Εχω ανάγκη την πασχαλιά
Να κρατήσω τη ζωή σας
Στο χέρι μου!

Παρίσι 5 Ιουλίου 2008


ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Στον Sarane Alaxandrian

"Οχ, σώπασε εσύ, όταν θα έχεις πετάξει επί γης τον φόβο από μέσα σου"

Alian Jouffroy

Τις πυκνές στιγμές
Τα αποδημητικά πουλιά,
Σαν τούλι στο στενό του ουρανού
Τις ρίζες των θάμνων,
χωρίς να φανούν,μπροστά στα γινομένα φρούτα
Και τα θολά αστέρια,
Ποίημα θανάτων.

Ποιο απαλή
Από τούφες μαλλιών
Λευκή
Η μουσική του Σούμπερτ
Η ψυχή του περπατάει σαν ατμώς
Πάνω από το κεφάλι
Τα παιδιά έχουν αποκοιμηθεί

Εξαίσια

Παρίσι 1 Ιουλίου 2008


ΟΙ ΣΟΥΣΟΥΡΑΔΕΣ

Στην Karoline Pfeiffer

"Περικυκλώνοντας την κουζίνα - ο κόσμος"

Toshio Kiyosaki

Φωλιά σουσουράδων -
'Ενα ξύπνιο αστέρι της γλυκιάς λάμψης
Ο ύπνος με χρώματα λιλά των πουλιών
Απλωνόταν σε γλυκιά αγάπη.

Ο αέρας τριγύρω ντυμένος γεμάτος
Επάξιες λιβελλούλες!

Με την καρδιά, πάντα γυμνή
Πηγαίνει μέχρι το βάθος του χρόνου

Για να χαθεί σε αυτό που κάποτε ήταν
Τρεμούλιασμα και πέρασμα.

Στο Fleurigny της Νορμανδίας αυτή την δευτέρα στις 31 Μαρτίου 2008


Ο ΠΡΟΓΡΑΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Στον Abul Qasim Hassan ibn Ahmad 'Unsuri


"Ας πέφτει στη στάχτη
ότι πρέπει να γίνει στάχτη"

Rabindranath Tagore
Απαλές πυκνές πρασινάδες η έκπληκτη ψυχή του
Στις ξεκάθαρες κούπες μπλε οι βλεφαρίδες μισόκλειστες
Ας παραμένει αυτός, ο πριγκιπάς μου, το άρωμα των λαμπερών σημειώσεων,
Τον άγραφτων γραπτών, των άλαλων λέξεων.

Rueil-Malmaison, 8 Ιουνίου 2008

Το αρπακτικό πουλί της ανοιξιάτικης νύχτας

Στην Bustros Sabine

"Μαζεμένη στον εαυτό της
με φωνάζει
μέχρι την αλήθεια μου"

Athanas Vanchev της Θράκης

Μεταξύ δυο νέων μπουμπουκιών της καμέλιας
γεμάτο φεγγάρι
'Απιστη αναγνώρηση, λεπτή,συγκινητική
Γλυκιά τριάδα τρυφερότητας.

Στο Fleurigny της Νορμανδίας, αυτή την Κυριακή στις 30 Μαρτίου 'Ετος Χριστού (ΜΜVΙΙΙ)


ΚΡΙΝΟΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Στον θείο μου τον Αλέξανδρο

"Γιατί έγινα άνδρας
κάτω από τις αναμνήσεις μου"
Jose Angel Valente

Οι σκιές των νεκρών μας έρχονται σαν πανιά
Γλυστρόντας πάνω από κριστάλινα νερά του ώκεανου,
Και την απέραντη νύχτα μαζεύουν το λυγμό
Στον τελευταίο τους ταξίδι σε στερνή αγκαλιά.

Στο Παρίσι, αυτή την Παρασκευή 2 Μαίου 'Ετος Χριστού (ΜΜVΙΙΙ)


ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ

Στην Zita

"Στο λιμάνι
Τέλος καλοκαιριού
οι αναμνήσεις εμφανίζονται"

Akio Bin

Ι.

Στην Ogushi Akira

Πλήθος λέξεων στούς τοίχους-
στην κόκκινη γή
Περνόντας τα χρόνια, περνόντας οι εποχές.

ΙΙ.

Στην Kadokawa Haruki

Ο άνεμος του φθινοπώρου
Φύσημα με τα κόκκινα φύλλα των πλατανιών
Στάζει μοναξιά από τους τοίχους.

ΙΙΙ.

Στην Sugawa Yoko

'Ενα φύλλο πέφτει κρυστάλλινα
Λεύκα -
Συνοδεύει ένα δάκρυ,
Εγώ γέρασα!

ΙV.

Στην Nakahara Michio

Εσύ φωναχτά διαβάζεις ένα ποίημα
Φύλλα από τις καστανιές πέφτουν,
Το φθινόπωρο
στα μαλλιά μας.

V.

Στην Kimura Toshio

Η σιωπή του φθινοπώρου υγρή
Οι κόκκινοι λαιμοί καταπίνουν με χάρη
τις ρώγες σταφυλλιών -
ο φίλος μου μου προσφέρει
ένα αχλάδι.

Παρίσι, 5 Ιουλίου 2008


ΕΠΙΓΡΑΦΟ - ΜΟΣΧΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

"Frumentum Christi sum..."

Περαστικέ, εδώ ξεκουράζεται ο Αθανάσιος -
Η πάχνη είναι το κέφι του
Οι κρίνοι του λιβαδιού, ο τάφος του -
Η ζωή του ήταν ένα ποίημα,
Ποίημα που θα μείνει στην αιωνιότητα!

Παρίσι 2 Μαίου 2008

Μεταφρασμένα στα αλβανικά από τον Jeton Kelmendi
Μεταφρασμένα από αλβανικά στα ελληνικά από την Marije Hysko