jeudi 7 août 2014

EFFEUILLAGE AMOUREUX DU CHAGRIN



EFFEUILLAGE AMOUREUX DU CHAGRIN

La robe sur le porte-manteau,
Ô ma mère, est-ce la vôtre ?
Votre parure sans vous,
La vie sans la vie !

Silence de la clarté
Reconquise de haute lutte !

Et cette déchirante allégresse de la douleur,
Sa force aérienne, sa sainteté créatrice !

            Athanase Vantchev de Thracy

Paris, le 7 août 2014

dimanche 9 février 2014

Frontières inachevées du songe (poème N°1 français / anglais)

1.
La mauve gravité des jours,
Le rouge au pourtour dentelé du coucher du soleil,
Poèmes et rêves, frontières inachevées
Entre le cœur et la hâte du temps.

ENGLISH :
1.

The mauve gravity of days,
The red lace edge of the setting sun,
Poems and dreams, still unsecured borders
Between the heart and rushing time.

Tranduit en anglais par Norton Hodges

Frontières inachevées du songe - poème 101 (français / anglais)



101.

La Fête des morts,
Je suis seul devant l’abîme de ce jour,
J’allume une bougie, tombe à genoux
Et dis à haute voix la prière
Apprise par cœur dans l’enfance !

Et soudain, tremblant, j’entends
L’émouvante, la pure voix de ceux
Qui m’ont tant aimé :

« Bonjours, Athanase,
Nous sommes là, chéri, toujours là,
Dans chaque parole de ta prière,
Dans chaque frisson
De la flamme de la bougie ! »

Ô mon Dieu, comme il est merveilleux
Le chant amoureux de la lumière !

Mes morts, laissez-moi caresser
Longtemps vos noms !


ENGLISH :

101.

All Souls Day,
I’m alone before the abyss of the day,
I light a candle, fall to my knees
And say aloud the prayer
I learned by heart in childhood!

And suddenly, trembling, I hear
The moving, pure voices of those
Who once loved me so much:

Our greetings to you, dear Athanase,
We’re here, always here,
In every word of your prayer,
In every tremor
Of the candle flame.

O Lord, how marvellous is
The loving song of the light!

My lost loved ones, let me spend long hours
Caressing your names!


Translated from the French of Athanase Vantchev de Thracyby Norton Hodges

Poème extrait du recueil “Frontières inachevées du songe”.

mercredi 5 février 2014

Nazik Al-Mala'ika (français / anglais)



NAZIK AL-MALA’IKA

Nazik Al-Mala’ika, ma Sœur arabe,
Ce matin, j’ai mis des roses blanches
Devant ton portrait jauni de jeune fille !

Toi qui écartais les nuages
Pour monter dans le monde des astres !

Je lis, frissonnant d’envoûtement,
Tes vers tissés de la lumière de ton cœur !

Et voici que ta terre bénie
Bruit dans les forêts vertes de mon lit,
Des oiseaux chantent et l’eau du Tigre
Coule entre la blancheur de mes draps.

Les étoiles, le soleil et les larmes
Qui ont fait naître tes poèmes immortels
Ouvrent les murs qui m’entourent
Comme un livre qui fait l’éloge
De l’éternité !

Ah, toutes tes pensées impérissables
Qui ont connu, Nazik,
Les mêmes mots vivants que moi !

Glose :
Nazik Al-Mala'ika (1922-2007) : (en arabe : نازك الملائكة)). Une des plus grandes poètes irakiennes. Al-Mala'ika est célèbre pour avoir été la première à écrire des vers libres en arabe. Elle naquit à Bagdad dans une famille cultivée : sa mère était déjà une poétesse et son père professeur de lettres. Elle montra son talent très tôt en écrivant son premier poème à 10 ans. Al-Mala'ika obtint en 1944 son diplôme du Collège des Arts à Bagdad et plus tard un Master en littérature comparée à l'Université du Wisconsin.
Son premier livre de poésie publié est intitulé Ashiqat al-Layl (L'Amante de la Nuit). En 1949 suivit Shazaya wa Ramad (Étincelles et Cendres). En 1957 vit le jour son recueil Qararat al-Mawja (Le bas de la Vague).  Son dernier livre Arbre de la Lune fut publié en 1968.
Al-Malaika enseigna dans de nombreuses écoles et université. Elle quitta l'Irak en 1970 avec son mari Abdel Hadi Mahbooba et sa famille après l'accession au pouvoir du parti Baas. Elle vécut d’abor au Kuweit, jusqu'à l'invasion du pays par Saddam Hussein en 1990. Al-Malaika et sa famille partirent alors pour Le Caire, où elle vécut le reste de sa vie.
ENGLISH :

Nazik Al-Mala’ika

Nazik Al-Mala’ika, my Arab Sister,
This morning I put white roses
In front of the yellowed portrait
Of you as a young girl!

You who parted the clouds
To ascend into the world of the stars!

I read, shivering with bewitchment,
Your verses woven from the light of your heart!

And now your blessèd homeland
Resounds in the green forests of my bed,
Birds sing and the waters of the Tigris
Flow between the whiteness of my sheets.

The stars, the sun and the tears
That gave birth to your immortal poems
Open up the walls that surround me
Like a book giving praise to
Eternity!

Ah, all your deathless thoughts,
Nazik, which well knew
The same living words as I!

Translated from the French of Athanase Vantchev de Thracy by Norton Hodges

dimanche 2 février 2014

Nazik al-Mala'ika



NAZIK AL-MALA’IKA

Nazik Al-Mala’ika, ma Sœur arabe,
Ce matin, j’ai mis des roses blanches
Devant ton portrait jauni de jeune fille !

Toi qui écartais les nuages
Pour monter dans le monde des astres !

Je lis, frissonnant d’envoûtement,
Tes vers tissés de la lumière de ton cœur !

Et voici que ta terre bénie
Bruit dans les forêts vertes de mon lit,
Des oiseaux chantent et l’eau du Tigre
Coule entre la blancheur de mes draps.

Les étoiles, le soleil et les larmes
Qui ont fait naître tes poèmes immortels
Ouvrent les murs qui m’entourent
Comme un livre qui fait l’éloge
De l’éternité !

Ah, toutes tes pensées impérissables
Qui ont connu, Nazik,
Les mêmes mots vivants que moi !

Glose :
Nazik Al-Mala'ika (1922-2007) : (en arabe : نازك الملائكة)). Une des plus grandes poètes irakiennes. Al-Mala'ika est célèbre pour avoir été la première à écrire des vers libres en arabe. Elle naquit à Bagdad dans une famille cultivée : sa mère était déjà une poétesse et son père professeur de lettres. Elle montra son talent très tôt en écrivant son premier poème à 10 ans. Al-Mala'ika obtint en 1944 son diplôme du Collège des Arts à Bagdad et plus tard un Master en littérature comparée à l'Université du Wisconsin.
Son premier livre de poésie publié est intitulé Ashiqat al-Layl (L'Amante de la Nuit). En 1949 suivit Shazaya wa Ramad (Étincelles et Cendres). En 1957 vit le jour son recueil Qararat al-Mawja (Le bas de la Vague).  Son dernier livre Arbre de la Lune fut publié en 1968.
Al-Malaika enseigna dans de nombreuses écoles et université. Elle quitta l'Irak en 1970 avec son mari Abdel Hadi Mahbooba et sa famille après l'accession au pouvoir du parti Baas. Elle vécut d’abor au Kuweit, jusqu'à l'invasion du pays par Saddam Hussein en 1990. Al-Malaika et sa famille partirent alors pour Le Caire, où elle vécut le reste de sa vie.

mardi 28 janvier 2014

Deux poèmes en chinois

Poems by Athanase Vantchev de Thracy(阿沙納斯.凡切夫.德.薩拉西)
Translated by Lee Kuei-shien, Taiwan
李魁賢  譯

自由的美學
L'esthétique de la liberté
給法妥斯.阿拉琵

此外無其他住所
觀賞破曉,除了死亡

畢貢加里、彼埃羅


你的話語閃亮著技巧
在孚洛拉寧靜的空氣中,
那城市設在亞德里亞海
開闊的水面上
容貌高貴得像晶瑩的清晨!

海岸整體一致的美
無論人為或是偶然意外
都不會減少分毫嫵媚!

你譜出的迷人音樂
像大夜的床頭燈
伴著內心深濃的孤寂!

你的靈性以光明交織
是承諾繁花盛開的王國,
嬴得慈悲移情同感
以及法老的慷慨寬懷!

你是伊利里亞的吟遊詩人
刻畫出忠實的幸福
擺脫恐怖的威脅
且以絕對無限的字眼
讚美你故鄉的名號!

你的怍品,都在讚美,
是光明的五洲大陸
對抗我們時代無常黑暗!

如今你透過評論歌唱
正是我所愛的教諭!

波動的朋友呀
別讓慈善神明的淚水
滴落在我們的傷口!

註:給法妥斯.阿拉琵(Fatos Arapi,  b. 1930)是阿爾巴尼亞文學泰斗,在孚洛
拉(Vlora)受完中學教育後,到索菲亞(Sofia)進修數學和經濟學。擔任
記者多年, 然後在地拉那(Tirana)教歷史和哲學,出版詩集十餘部。
畢貢加里、彼埃羅(Bigongiari Piero , 1914-1997)是義大利20世紀著名詩
人。


詠伊麗莎白.布朗寧
Elizabeth Barrett Browning

炫目的愛情,心靈的意外救主
凸顯帝國統制下的死亡,
前方溫柔的路途,淨心若僧尼
把薔薇的心聯結夏日的自然。

慌亂的手親筆書寫的詩歌,
大膽敘說光明擁抱的天堂
語氣比聖人禱告更純潔
令天使的音樂在夜裡失聲!

馬爾薩斯排闥高興蒞臨,
雙唇因羞怯擦傷而變蒼白
悲愁的寒冬讓恐懼結晶

在苦悶的胸懷被暈眩掃空!
她被感情升華的熱火俘虜
變成害怕、高山、天空、深淵!

註:伊麗莎白.布朗寧(1806~1861)是英國女詩人,與詩人愛德華(Robert Browning)
絕璧雙輝。詩集以《葡萄牙十四行詩》最著名,里爾克曾譯成德文。

Huit poèmes en géorgien

ატანას  ვანჩევ  დე  ტრასი


თარგმანი პაატა ნაცვლიშვილისა





seneca / сенека

სენეკა


რომის ღირსება, ძლიერება, სინდის-ნამუსი,
და ესპანეთის თავისუფალი სული მაღალი!..
შენ სიკვდილი სულ სხვაგვარი სევდით აღგვავსებს
ამქვეყნიური ტრაღედიებით დასტურ დაღალულთ.





LE BRUIT DU MATIN / ЗВУКИ УТРА

დილის ხმები
„ბაღში სუფეს სიჩუმე და ციმციმი ნამის“.
მარია ვოლტორტა
„ქრისტეს ვნება“

მოდის და მოდის ბგერები დილის
და განიბნევა ჩემი ოთახის სიმყუდროვეში.

და შაშვის მღერა,
მაღალი ბგერა,
გამჭვირვალე და
ყოვლისმომცველი,
აცოცხლებს დროჟამს!

და მღერა იგი სოფელივით სადა არის და ბუნებრივი
და დიადი თეოკრიტეს
გენიალურ ქმნილებებს მოჰგავს.

იგივ მუსიკა,
იგივ გრძნობა,
ბუნებით სავსე
და მთების გული,
რომელიც წყაროს სიცოცხლეს აძლევს.

და უცებ უფრო ნათლად, მკაფიოდ,
გამჭვირვალედ და
გულში ჩამწვდომად
ქრისტეს ხმა ისმის:

იწამეთ უფალი!

და მე ხმა იგი
დიდებული სიმშვიდით მმოსავს.

სიტყვები მისი, უღრუბლონი, სურნელოვანნი,
ვარდის ჯერ კიდევ გაუშლელ კოკორს
თანდათან აზრს და ძალას აძლევენ.

და თავს გვატყდება დღე, როგორც ზვავი!

რუეი-მალმეზონი, შაბათი, 14 ივნისი, მადლიანი წელი XXVIII


შენიშვნები:

მარია ვოლტორტა (1897–1961): იტალიელი მისტიკოსი. დაიბადა კაზერტაში 1897 წლის 14 მარტს და მაშინვე მოხვდა ძიძის ხელში. ოჯახში მხოლოდ წლინახევრისა დააბრუნეს. დედამისს, ინტელიგენტურ, მაგრამ სასტიკ ქალს, იგი არ უყვარდა და მთელი ცხროვრების მანძილზე აგრძნობინებდა ამას. ერთადერთი ნუგეში მარიათვის მამამისი იყო, რომლის წყალობით შეიგრძნო მან მამა-ღმერთის სიკეთე.
მამამისი პროფესიონალი სამხედრო იყო და ბევრს მოგზაურობდა, ამიტომ მარია ხან კაზერტაში ცხოვრობდა, ხან ფაენცაში, ხან მილანში, ხან ვოგერეში, ხან ვიარეჯიოში და ხანაც ფლორენციაში.
თავიდან მარია მილანის ურსულელთა საბავშვო ბაღში დადიოდა. სწორედ აქ, სამლოცველოს შთამბეჭდავი ჯვარცმის შემყურემ შეიცნო მან „ღვთაებრივი სიკეთის გამოუთქმელი საიდუმლო“. 12 წლისა იგი მონცის ბართოლომეა კაპიტანოს დედათა ტექნიკურ კოლეჯში შევიდა, სადაც ხუთი წელი ლიტერატურისა და ისტორიის შესწავლაში გაატარა. 1917 წლიდან 1920 წლის ზაფხულამდე  მარია მოწყალების დად წავიდა ომში. დედამისმა ორჯერ უღირსი მეთოდებით ჩაუშალა მას ნიშნობები.
მას შემდეგ მარია მიხვდა, რომ ღმერთს სურდა, მთელი სიცოცხლე მისთვის მიეძღვნა. 1925 წლის 25 იანვარს მან, ტერეზა ლიზიოს მსგავსად, საკუთარი თავი მოწყალების სიყვარულის სამსხვერპლოზე მიიტანა. 1929 წლის დეკემბრიდან, სამი წლის განმავლობაში, „აკსიონ კატოლიკში“ მუშაობდა. რევოლუციონერების მიერ მძიმედ დაჭრილს, საშინელი ტკივილებით გაწამებულს, მას დამბლა დაეცა. 1934 წლიდან იგი ლოგინს მიეჯაჭვა.
აქედან იწყება მისი სიცოცხლის მეორე ნაწილი – ნაყოფიერი სამწერლო კარიერა, რომელსაც საოცარი მისტიკური ცხოვრება ახლდა. რვა წლის მანძილზე, 1943-დან 1951-მდე მან 17 ტომი დაწერა, რომელთაგან ათს ერთნაირი სათაური ჰქონდა – „პოემა ღმერთკაცზე“.
მარია ვალტორტა გარდაიცვალა 1961 წლის 12 ოქტომბერს.
თეოკრიტე – ბერძენი პოეტი. დაიბადა ძველი წელთაღრიცხვის დაახლოებით 315 წელს. ბიოგრაფიული ცნობები მის შესახებ ძალზე მცირეა. მისი თქმით (იდილია 28), იგი დაიბადა სირაკუზში, სიცილიაზე. ამის მიუხედავად, ტრადიცია მას კოსის მკვიდრად მიიჩნევს, რაც იმას ნიშნავს, რომ იგი პტოლემეოს II-ის აღმზრდელის, პოეტ ფილეტის მზრუნველობის ქვეშ იყო. მისი მეგობრობა კუნძულ კოსის მკვიდრ ექიმ ნისიასთან და ადგილობრივი მითოლოგიის ღრმა ცოდნა ამ ტრადიციის სასარგებლოდ მეტყველებს. იგი მიღებული იყო ალექსანდრიის კარზე, რასაც ადასტურებს მისი იდილია 17, პტოლემეოს II-ის ქება. იდილია 16 კი მიუთითებს, რომ იგი მოგვიანებით ჰიერონ II სირაკუზელის კარზეც მიიღეს. მისი სიკვდილის თარიღი ჩვენთვის უცნობია.
თეოკრიტე ბერძნული იდილიური პოეზიის ფუძემდებლად ითვლება.






L’ÉPITAPHE DE LYSANDRE  / ЭПИТАФИЯ ЛИСАНДРА

ლისანდრეს ეპიტაფია

ო, წამიერად, გამვლელო, შესდექ!
და დაუმშვენე სულ მცირე ხნით გვერდი ლისანდრეს.
ჯერ კიდევ გუშინ ის მშობელთა სინათლე და იმედი იყო,
დღეს კი მათ გულებს მწუხარების უფსკრული ხეთქავს.

და თუ ოდესმე კლეონი შეგხვდა,
უთხარ, კეთილო მეგობარო, გვედრი, უთხარი,
რომ მის ამბორთა მხურვალე ცეცხლი
ამ ჩემს გაყინულ სხეულსაც ათბობს.

შენიშვნები:

ლისანდრე – ბერძნული სახელი, ნიშნავს განმათავისუფლებელს. სიტყვებიდან: „ლიზის“ – „განთავისუფლება“ და „ანდროს“ – „ადამიანი“.

კლეონი – ბერძნული სიტყვიდან „კლეოს“, რაც „დიდებას“ ნიშნავს.

O NOTRE DAME DES OUBLIES ! / О БОЖЬЯ МАТЕРЬ ПОЗАБЫТЫХ!

ო, ღვთისმშობელო დავიწყებულთა!

ჩემს უსაყვარლეს დეიდას, მარია დე სირაკოვოს

„ის მხოლოდ მისი ბეჭდებით იცნეს“.
ოსკარ უაილდი
„დორიან გრეის პორტრეტი“

ო, რა დიდია ეს ჩემი გული!
და რა ვიწროა ეს ოთახი!
და რა ბევრია ამ ოთახში  წიგნი,
აღსავსე ამქვეყნიური სიბრძნით და შუქით.
და რა ბევრია ამ წიგნებში სიტყვა და სიტყვა.
და რა ბევრია ამ წიგნებში
ჩიტების სტვენა,
იმ ჩიტებისა, ჩვენს სახელებს რომ ინახავენ.
იმ ჩიტებისა, რომელთა სული
ფანჯრებიდან შემოფრენილ შუქს ემატება.

აჰა, წიგნები! – მათში ჩემი მშობელი მხარის
ბაღ-ვენახები აყვავებულან.
ჩემი ხალხი, ჩემი ხეები, ჩემი ჩიტები,
დიდპატარანი –
უფერულიდან დაწყებული
ცისარტყელისებრ მრავალფერად ამღერებულნი
ამ წიგნებში აყვავებულან

ო, სულო ჩემო, გთხოვ, მიმიშვა ამ იდუმალი დღის ნაპირას,
ვით ნაზი სიტყვა ღამისმიერ სიმყუდროვეში!

ო, ღვთისმშობელო თვინიერთა,
უთქმელთა და დავიწყებულთა!
ღვთისმშობელო, მოწყალეო,
მოდი, აღბეჭდე შენი ამბორი
დამაშვრალთა ცივ სხეულებზე.

და მაზიარე საიდუმლოს ამ სამყაროს სიხარულების
ჩრდილოეთიდან სამხრეთისკენ
და აღმოსავლით დასავლეთისკენ.
შენ განწმინდე ჩემი ფიქრები და მომეც ძალა,
რომ აღვმართო მარადიული ჰარმონიის წმინდა ტაძარი
სუყველა სახლში, სადაც ჩემსავით თავს აფარებს
ყველა, ვინც იცის ხმიადის ფასი,
ყველა, ვინც იცის ოფლისა და ცრემლების ფასი.

შენ შეგვეწიე მეც და იმათაც,
რომ დაღლილობას ამქვეყნიურს
პურისა და ველურ მარწყვის გემო მიეცეს,
როგორც საზღაურს დამაშვრალთა
ძალისხმევისთვის
ამ ცხოვრების აუტანელ სისასტიკეში.

ფლერინის მამული, შაბათი, 21 აპრილი, Anno Domini XXVI


VOX CORDIS / ГОЛОС СЕРДЦА

VOX CORDIS

მარკიზა დე რამბუიეს

მე ეს ლექსი თქვენთვის მინდა, მშვენიერო მარკიზა,
თითქოს თქვენი თვალებია, არის ისე ნათელი,
თქვენზე ფიქრში დაღალული, თქვენზე ღამენათევი,
ეს ოცნება თქვენ გეძღვნებათ, მშვენიერო მარკიზა!


შენიშვნები:

Vox cordis – „გულის ხმა“ (ლათინური გამოთქმა).

მარკიზა დე რამბუიე (1588–1665): წარმოშობით იტალიელი კატრინ დე ვივონი ესპანეთის ელჩის, პიზანის მარკიზის ჟან დე ვივონის ქალიშვილი იყო. მას ეკუთვნოდა პარიზის პირველი სახელგანთქმული სალონი, რომელიც ლუვრის შენობამ შეიწირა. მარკიზა რამბუიეს სალონმა დიდი გავლენა იქონია იმ პერიოდის ფრანგულ ლიტერატურასა და ენაზე. მოლიერმა ამ სალონის მუდმივ სტუმრებს დასცინა თავის პიესაში „სასაცილო პრანჭიები“. პრანჭიებმა მნიშვნელოვანი როლი შეასრულეს ფრანგული ლექსიკის განვითარებაში.

მარკიზას დე რამბუიეს სალონში ფართოდ იყვნენ წარმოდგენილი ქალები, მაშინ, როცა სხვა სალონებში ძირითადად მხოლოდ მამაკაცები დაიარებოდნენ. ამისათვის მარკიზამ შექმნა ესკადრონი კარგი წარმომავლების ქალიშვილებისა, რომლებიც თავისი სილამაზითა და გონიერებით ამშვენებდნენ სალონს. ერთ-ერთი მათგანი, მისი ქალიშვილი ჟიული დ’არჟენი სალონის სტუმარ პოეტთა შთაგონების წყაროდ იქცა; იქამდე, რომ მისი ერთ-ერთი თაყვანისმცემელი, ვუტიური, 50 წლის ასაკში მის გამო დუელშიც კი გავიდა.






L’ARDENT DÉSIR, CHLOÉ / ЖГУЧЕЕ ЖЕЛАНЬЕ, ХЛОЯ


მწველი სურვილი, ქლოე

„სინაზისგან და სიყვარულისგან დაგმძიმებიათ ქუთუთოები“.
პოლ ლე სილიანსიერი

მწველი სურვილისაგან ტანი მითრთის, ქლოე,
კვიპაროსის ბრალია, გაზაფხულის სუნთქვის,
მაგ თვალების ფირუზი, საფირონი სულთქმის
ციური სილამაზის ცეცხლში მიმაქროლებს.

რუეი-მალმეზონი, ორშაბათი, 7 აპრილი, Anno Domini XXVIII


შენიშვნა:

პოლ ლე სილიანსიერი (VI საუკუნე): ბიზანტიელი პოეტი, მაღალ მოხელეთა წრიდან გამოსული და დიდი ქონების მემკვიდრე. სახელი დაერქვა იმის გამო, რომ იყო სოლიანსიერი ანუ მდივანი იმპერატორ იუსტინიანესი. მის კალამს ეკუთვნის „აია სოფიას აღწერა“, 1029 ლექსისაგან შემდგარი პოემა და „პითიის აბანოთა აღწერა“, აგრეთვე 89 ეპიგრამა – გრაციოზული თუ ვნებიანი, მანერული თუ სახალისო.



OH, QU’ATTENDONS-NOUS ? / АХ, НУ ЧЕГО Ж МЫ ЖДЁМ?

მაშ, რაღას ველოდებით?

გიორგი ტოლსტოის

„ოდეს ვიქცევი იგავად სამკურნალო ბალახთა შემგროვებლისა“.
ჟიუდ სტეფანი

თქვენი სიტყვები, ნათელი, ვით მაისის დილა,
თითქოსდა სინჯავთ აბრეშუმს ხელით,
დღე გაზაფხულის მღელვარებით, თავადო, გელით,
მართალი სული არემარეს ანათებს თბილად.

თქვენი სიტყვებით – დრო ქცეულა უსასრულობად,
განვლილი წლები გადავშალოთ ფურცელ და ფურცელ.

პარიზი, 25 იანვარი, 2009

ამ ლექსს ვუძღვნი ახალგაზრდა სანკტ-პეტერბურგელ ფოტორგაფს გიორგი ტოლსტოის

შენიშვნა:

ჟიუდ სტეფანიჟაკ დიუფური (დაიბადა 1930 წლის 1 ივლისს). პოეტი, ნოველისტი, მორალისტი. მრავალი წიგნის ავტორი. მიიღო განათლება სამართლის, ფილოსოფიისა და ლიტერატურის სფეროებში. ბერნეის ლიცეუმში ასწავლიდა ფრანგულ, ლათინურ და ბერძნულ ენებს. ცხოვრობდა ორბეკში. პოეზია მასთან სიტყვებისა და ენების გემოს შეგრძნებით მივიდა. ბერტრანისადმი მიწერილ ბარათში ამბობს, რომ იგი წერს „მხოლოდ იმიტომ, რომ არ მოკვდეს დამუწული პირით“. და ამატებს, რომ „იმედი აქვს, არ მოესწრება XXI საუკუნეს, როცა ლიტერატურა დაეცემა და ადგილს გამოსახულებას დაუთმობს“. 1985 წელს ჟიუდ სტეფანმა მაქს ჟაკობის პრემია მიიღო, 2000-ში კი – ქალაქ პარიზის პრემია პოეზიაში.









LES TEMPS ORDINAL  / ПОРЯДКОВОЕ ВРЕМЯ

ორდინალური დრო

აბდულ ქაზიმ ჰასან იბნ აჰმად უნსური ბალხს

„დე, იქცეს ფერფლად, რაც ღირსია გაცამტვერების“.
რაბინდრანათ თაგორი

მის სულს ფლეიტა ბალახების ავსებს მუსიკით,
ცისფერ ფიალას აირეკლავს თვალების ჩერო,
ბაგეთ სურნელი, სხვა რა დაგვრჩა, ბატონო ჩემო,
დაუწერელი ასოების კითხვა უსიტყვოდ?

რუეი-მალმეზონი, 8 ივნისი, 2008


შენიშვნა:

აბდულ ქაზიმ ჰასან იბნ აჰმად უნსური ბალხი (დაახლოებით 968-1050 წწ) – ერთ-ერთი უდიდესი სპარსელი პოეტი. ინფორმაცია მისი ახალგაზრდობის შესახებ არ მოგვეპოვება. სულთან მაჰმუდის მმართველობის დასაწყისში (დაახლოებით 1008 წელს) სულთნის უმრწემესმა ძმამ, ამირ ნასრ იბნ ნასირ ალ-ვაკარმა უნსური სულთნის კარზე წარადგინა, რის შემდეგაც უნსური სულთნის ერთ-ერთ ყველაზე ახლო მეგობრად იქცა. იგი ყველაზე სასურველი პოეტი იყო ორი სულთნის – მაჰმუდისა (1008-1030) და მისი შვილის მასუდის (1030-1041) კარზე. ამბობენ, რომ უნსურის დივანი (ლექსთა კრებული) 30 000 ლექსისგან შედგებოდა. მათგან ჩვენამდე მხოლოდ 2500 ბაიათია მოღწეული.